My Resource: De kracht van vrouwen

Sinds 2 jaar zit ik in een vrouwencirkel.
Eén keer in de drie á vier weken komen we samen, door de lockdown online en nu af en toe weer lekker live.
Als we samen komen doen we bijna altijd een sharing circle.
Iedereen heeft 10 of 15 minuten om te delen, en de anderen zijn aanwezig en luisteren.
Soms geven we elkaar aan het einde feedback, soms triggeren we elkaar maar we zijn vooral de ruimte voor elkaar.
Vanuit eerlijkheid, reflectief vermogen, autonomie, openheid en liefde voor elkaar.
Soms doen we oefeningen waarin we elkaar aanraken, lieve woorden fluisteren of onze baarmoeders tegen elkaar aan laten rusten.

Iedere keer ben ik weer verbaasd, humble en zo dankbaar over de kracht van vrouwen die samen komen.
Niet alleen met deze vrouwencirkel, maar ook als ik met andere vrouwen samen kom of in 1-op-1 contact die ik met vrouwen mag ervaren. Alsof mijn hele lichaam wordt opgeladen, gevuld met vrouwelijke levensenergie. Gevuld met liefde, ruimte, herkenning, zachtheid en compassie.
Het zorgt ervoor dat ik weer meer in mijn eigen kracht sta, geankerd ben in mezelf en van daaruit makkelijker en beter in mijn relatie sta en relateer met anderen.

Dit is niet altijd het geval geweest. Vroeger kon ik juist heel veel onveiligheid, jaloezie, afgunst en onzekerheid bij vrouwen ervaren. Alsof we elkaars concurrenten zijn, strijdend voor dat mooie uiterlijk, die leuke man of baan. Elkaar niet zien in de prachtige wezens die we zijn, zo verbonden met elkaar en de natuur. Met al onze mooie wonderbaarlijke lichamen, in alle vormen en maten. Het delen van onze baarmoeders, waarin het mogelijk is om leven te creëren op deze aarde!

En als ik wel een keer afgunst of jaloezie voel naar een andere vrouw, dan is dit voor mij altijd een moment van zelfonderzoek. Waarom ervaar ik dit zo? Alles is namelijk een projectie vanuit onszelf.
Welke kwaliteit of eigenschap zie ik? Wat vind ik daar vervelend aan? Hoe voelt dat voor me? Kan ik dit beschouwend helemaal ervaren? Welk verlangen zit eronder? Waar komt dit verlangen vandaan? Misschien uit een gemis, een tekort of een bepaald idee over mezelf? Kan ik dit verlangen meer de ruimte geven?

En zo brengen we elkaar thuis.

Met een hele diepe buiging voor alle mooie wonderbaarlijke vrouwen!
En een dankbaarheid die niet in woorden te beschrijven is voor alle vrouwen in mijn leven!