Gevoelens als "doorway" naar het leven zelf

Zittend op een van de meest prachtige stranden van Ibiza, voelde ik een heel sterk onrustig gevoel bij mijn solar plexus. Het voelde als een zwaar, drukkend gevoel, als een wervelwind kolkende energie. Wat daaruit voortkwam waren gedachten dat ik chocola wilde hebben, dat ik iets lekkers wilde eten. “Ik wil het NU hebben of kopen”. In mijn gedachten was ik al aan het plannen om naar de supermarkt te gaan. Maar het was zondag, en de supermarkt, mocht hij al open zijn, zit hier niet zomaar om de hoek zoals in Amsterdam. 

Als ik naar het gevoel toe ging, voelde het alsof ik erin zat en het alsmaar sterker werd. Het hielp heel erg door de rest van mijn lichaam te voelen, dat gaf meer ruimte. Ik ademde door mijn voetzolen en onderbuik. Mijn vriend vroeg wat het gevoel zou zeggen. Ik antwoord dat het zou zeggen: “ik wil nu eten, ik wil nu iets lekkers”. Toen vroeg mijn vriend hoe dat dan zou voelen. Als vervullend, rustig, ontspanning. Toen hij me vroeg hoe ik me zou voelen als ik het niet kreeg, voelde ik paniek opkomen richting mijn keel. Alsof mijn keel werd dicht geknepen.
Vanuit die beweging wilde ik mezelf bevrijden, schreeuwen als een leeuw: ik wil mijn eigen gang gaan!! Ik wil controle! Ik wil doen wat ik wil, waar ik zin in heb!

Mijn vriend vroeg wie of wat het was dat mijn keel dicht kneep. Ik voelde en zag dat dit het leven zelf was.
Het leven zelf, zodat ik me zou overgeven, surrenderen, aan het leven. Mijn vriend vroeg hoe dat zou voelen als ik me helemaal over zou geven. Ik voelde vrede en stilte. En op dat moment hoorde ik het geluid van de golven van de zee steeds sterker, ik hoorde mijn vriend zijn stem beter, Ik voelde de zon en wind op mijn huid, alsof ik helemaal mijn lichaam in werd getrokken, in al mijn senses. Ik werd helemaal in het moment gebracht, aanwezig in het NU.

En ik wist en voelde, hoe dit gevoel, de onrust, de paniek, hoe ieder gevoel, een doorway is naar het leven zelf!

Liefs Ellemarie
​